Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Σσσσ... μην ξυπνήσει η μαμά ( ο μπαμπάς δεν ξυπνάει ούτε με κανόνια)

Έβαλα για ύπνο τα γερουλάκια μου και πετάχτηκα μέχρι το χωλ που έχουμε το εργαλείο, για να σας πω τα νέα μου.

Έχω αρχίσει να κάνω 5 βηματάκια χωρίς παπούτσια, 3 με παπούτσια. Ναι, και βέβαια υπάρχει διαφορά να περπατάς ξεπάπουτσος και παπουτσομένος... ειδικά αν σου έχουν πάρει υπόδημα σένιο και 1 νούμερο μεγαλύτερο για να το φοράς και τον άλλον μήνα.
Όχι, δεν μπορώ να πω οτι οι γονείς μου είναι τσίπηδες, αλλά τους έχω ξεπαραδιάσει στα παπούτσια τελευταία. Το πόδι μου μεγαλώνει με ταχύτητα φωτός... φυσικά κι εγώ ο υπόλοιπος.

Στην παιδική χαρά προχθές με περάσαν για 15 μηνών. Τόσο ψηλός είμαι... από τη μαμά πρέπει να πήρα.


Ίσως αύριο η μαμά, μου δώσει να δοκιμάσω τον πρώτο κρόκο αυγού της ζωής μου.
Της ζήτησα να είναι αυγό ορτυκιού αλλά με κοίταξε με στραβό μάτι. Μάλλον δεν είναι εποχή που γεννάνε τα ορτύκια.


Τρώω ρυζόγαλο, γιαουρτάκι, φασολάκια φρέσκα, μοσχαράκι με λαχανικά, κοτόπουλο, αλλά το αγαπημένο μου φαγητό είναι το κοντοσούβλι που μου έδωσε να δοκιμάσω προχθές ο μπαμπάς.

Α, να μην ξεχάσω οτι και το παστίτσιο της γιαγιάς καλό είναι αλλά λίγο ανάλατο! Επίσης, είμαι τόσο λιχούδης που δεν τολμάει να φάει κανείς μπροστά μου. Ακριβώς σαν τη μαμά, που ο μπαμπάς τη ρωτάει αν πεινάει, αυτή λέει όχι και στο τέλος τρώει το μισό φαΐ του καημένου του μπαμπά.

Σσσσ.... σα να άκουσα τη μαμά να γυρνάει πλευρό, πάω να της βάλω την πιπίλα μου να ξανακοιμηθεί!