Χριστουγεννιάτικο ιατρικό ανακοινωθέν

Γεια σας παλικάρια!

Χρόνια πολλά και καλά!

Τα Χριστούγεννα πέρασαν κι ελπίζω να πέρασε καλά κάνας άνθρωπος, γιατί εγώ την έβγαλα κρεβατωμένος!
Για την ακρίβεια τα πρώτα μου Χριστούγεννα τα πέρασα κρεβατωμένος και για την ακρίβεια καναπεδωμένος και περιτριγυρισμένος με τα παιχνίδια μου!

Ένα καταπληκτικό τρενάκι που πηγαινοέρχεται πάνω στις ράγες του κάνει τουτ τουτ και σφυράει κι ένα άλλο τσαχπίνικο, που βάζεις μέσα κάτι μπαλάκια, πατάς έναν μοχλό και αυτά στροβιλίζονται (μα τι λέξεις χρησιμοποιώ μια σταλιά παιδί ε; είμαι τελικά διάνοια!) και πετάγονται με δύναμη έξω.
Αυτό το δεύτερο το φοβάται λίγο η μαμά μήπως της πετύχω κάνα βάζο Βοημίας (ναι, η μαμά είναι από μεγάλο τζάκι κι έχει κειμήλια) αλλά με αφήνει να παίζω ακόμα και με την βιτρίνα με τις κινέζικες πορσελάνες του 13 αι. όταν είμαι άρρωστος!

Α, ναι. Είμαι άρρωστος! Ξέχασα να σας πω την ιστορία μου.

Πήγα με τη μαμά στο ΙΚΕΑ. Είχε να πάει εκεί η μαμά πολύ καιρό κι έβλεπα την κατάθλιψη να την πλησιάζει, οπότε της πρότεινα να πάμε να μου πάρει κάνα δυο πραγματάκια που χρειαζόμουν. Εκεί την άρπαξα την κρυάδα!

Η μαμά μου πήρε έναν φανταστικό λούτρινο τάρανδο που άμα βάλει μέσα το χέρι της, μιλάει ακριβώς σαν κι αυτήν, έναν ποντικό τον Γιακουμή, κάτι πολύχρωμα ποτηράκια που ακόμα δεν χρησιμοποιώ γιατί είμαι μπόμπιρας και διάφορα άλλα.

Όταν βγήκαμε για να πάμε στο αυτοκίνητο μας, απογειωνόταν ένα αεροπλάνο από 'κει δίπλα, με φύσηξε το βοριαδάκι που σήκωσε και ...ιδού τα αποτελέσματα

Ωτίτιδα κυρίες και κύριοι!!!

Κάθε 8 ώρες, πίνω ένα λικεράκι κεράσι. Στο ενδιάμεσο άμα γκρινιάξω, σημαίνει οτι μάλλον πονάω, οπότε μου δίνουν ένα άλλο λικεράκι φράουλα αλλά μέχρι εκεί... ούτε μια ποικιλία δε μου βγάζουν για συνοδευτικό!
Και φαντάζομαι οτι το τσίπουρο το έχουν για καμιά άλλη αρρώστια.

Το καλό είναι οτι όλοι παίρνουν τηλέφωνο κάθε τρεις και λίγο για να δουν τι κάνω και με έχουν στα όπα όπα. Να φανταστείτε, η μαμά μου έδωσε το κινητό της προχθές κι εγώ έπιασα την πάρλα και της το έκανα όλο σάλια!

Να μην πολυλογώ, καταστράφηκε το τηλέφωνο και ευτυχώς έσωσε ένα μικροσκοπικό πραματάκι που είχε μέσα, κάρτα νομίζω το λένε, που είχε μερικά νούμερα μέσα αλλά μόνο μερικά...
Γι' αυτό όσοι είχατε δώσει το νούμερο σας στη μαμά μου, ξαναδώστε το γιατί σίγουρα το έχει χάσει!

Αυτά ήταν τα νέα μου.

Σας εύχομαι να έχετε μια φανταστική πρωτοχρονιά και ο χρόνος που έρχεται να είναι ο καλύτερος όλων!!!

Σας γεμίζω σάλια τα μάγουλα
(δεν έχω μάθει ακόμα την τεχνική του σταυρωτού φιλιού αλλά που θα μου πάει... το μελετάω!)

Σσσσ... μην ξυπνήσει η μαμά ( ο μπαμπάς δεν ξυπνάει ούτε με κανόνια)

Έβαλα για ύπνο τα γερουλάκια μου και πετάχτηκα μέχρι το χωλ που έχουμε το εργαλείο, για να σας πω τα νέα μου.

Έχω αρχίσει να κάνω 5 βηματάκια χωρίς παπούτσια, 3 με παπούτσια. Ναι, και βέβαια υπάρχει διαφορά να περπατάς ξεπάπουτσος και παπουτσομένος... ειδικά αν σου έχουν πάρει υπόδημα σένιο και 1 νούμερο μεγαλύτερο για να το φοράς και τον άλλον μήνα.
Όχι, δεν μπορώ να πω οτι οι γονείς μου είναι τσίπηδες, αλλά τους έχω ξεπαραδιάσει στα παπούτσια τελευταία. Το πόδι μου μεγαλώνει με ταχύτητα φωτός... φυσικά κι εγώ ο υπόλοιπος.

Στην παιδική χαρά προχθές με περάσαν για 15 μηνών. Τόσο ψηλός είμαι... από τη μαμά πρέπει να πήρα.

Ίσως αύριο η μαμά, μου δώσει να δοκιμάσω τον πρώτο κρόκο αυγού της ζωής μου.
Της ζήτησα να είναι αυγό ορτυκιού αλλά με κοίταξε με στραβό μάτι. Μάλλον δεν είναι εποχή που γεννάνε τα ορτύκια.

Τρώω ρυζόγαλο, γιαουρτάκι, φασολάκια φρέσκα, μοσχαράκι με λαχανικά, κοτόπουλο, αλλά το αγαπημένο μου φαγητό είναι το κοντοσούβλι που μου έδωσε να δοκιμάσω προχθές ο μπαμπάς.

Α, να μην ξεχάσω οτι και το παστίτσιο της γιαγιάς καλό είναι αλλά λίγο ανάλατο! Επίσης, είμαι τόσο λιχούδης που δεν τολμάει να φάει κανείς μπροστά μου. Ακριβώς σαν τη μαμά, που ο μπαμπάς τη ρωτάει αν πεινάει, αυτή λέει όχι και στο τέλος τρώει το μισό φαΐ του καημένου του μπαμπά.

Σσσσ.... σα να άκουσα τη μαμά να γυρνάει πλευρό, πάω να της βάλω την πιπίλα μου να ξανακοιμηθεί!

Ξανά στα μέρη τα παλιά!

Δεν ξέρω αν το πήρατε πρέφα, αλλά έλειπα 2 βδομάδες!

Πήγα στην εξωτική Εύβοια με τη μάνα μου και τον πατέρα μου.
Αυτοί οι δυο, βλαστημάνε κάθε φορά την ώρα και τη στιγμή που πάνε εκεί, γιατί όλες οι παραλίες κοντά στο σπίτι μας είναι σαν την Λίμνη του Κόμο... ξέρετε, εκεί που έχει σπίτι αυτός ο Κλούνι που όλες ξετρελαίνεστε μόλις τον βλέπετε, εκτός από τη μαμά μου που έχει τον μπαμπά κορόνα στο κεφάλι της!
Ωραία η λίμνη του Κόμο αλλά βρώμικη, με κάτι φικάρες ΝΑ με το συμπάθιο.. κάτι ανάλογο με την παραλία κάτω από το σπίτι μας!

Εγώ πάλι πέρασα φανταστικά, αφού κάθε πρωί έκανα μπάνιο στη θάλασσα (μετά από καμιά ώρα δρόμο, αλλά δε με χάλαγε αφού έπαιρνα τον υπνάκο μου στ' αμάξι) με την κουλούρα μου την κίτρινη, το μεσημεράκι έκανα ντους με το λάστιχο στην αυλή και το απόγευμα βουτούσα στην πισίνα μου παρέα με τα ψαράκια και τις βαρκούλες μου!
Όοοοχι, δεν ήταν η πισίνα που βούταγε η μάνα μου πρόπερσι, ήταν μια πικρή ατομική, μόνο για την αφεντιά μου.

Βέβαια η μάνα μου έκανε μια βουτιά κι εκεί, αλλά την τράβηξα από το μαλλί και την έβγαλα έξω! Ο καθένας στη θέση του κυρία μου, όχι επειδή είμαστε μικροί να μας πάρετε τον αέρα!

Επίσης, με μεγάλη χαρά, είδα πως ένα φιλαράκι έμαθε να γράφει και άνοιξε δικό του βλογ... και όχι μόνο, έχω πληροφορίες οτι είναι ο νέος Ντιέγκο του υποκόσμου!
Μια ματιά εδώ θα σας πείσει! Έχουμε γεμίσει μαφιόζους τελικά βρε παιδάκι μου!

Σας φιλώ σταυρωτά ... και πάω να εγκλιματιστώ στην Αθήνα γιατί σε 1 βδομάδα η μαμά πιάνει δουλειά και ποιός μας πιάνει εμάς μετά;

Καταραμένη φτώχεια

Γυρίσαμε στην Αθήνα!

Κάνουμε ένα διάλειμμα διακοπών, μέχρι να ξαναμαζέψει λεφτά ο μπαμπάς (που είναι ο μόνος που δουλεύει σ' αυτό το σπίτι) να μας ξαναπάει!

Τώρα θα ψηθούμε στην πόλη για ένα μήνα ακόμα και μετά πάμε για άλλα!


Πέρασα πολύ ωραία! Έκανα 8 ολόκληρα μπάνια (θαλασσινά!), έκανα γυμνισμό, έκανα ντους στην αυλή με το λάστιχο, άραξα την αρίδα μου στην αιώρα του μπαμπά, έκανα κατάληψη στο διπλό κρεβάτι για να είμαι πιο άνετος, πετάχτηκα στις Σπέτσες (πήρα και τα γερόντια μου μαζί για να ξεσκάσουν λίγο) και φυσικά έχω αρχίσει να τρώω κανονικά!
Εντάξει, μη φανταστείτε οτι τρώω και μουσακά, αλλά δε μου λείπει τίποτα και η μανούλα μου, μου τα λιώνει κιόλας για να μην κουράζομαι!

Πρέπει να έχουν αρχίσει να βγαίνουν τα δόντια μου και χτυπάω κάτι κρίσεις άλλο πράμα! Προχτές έκλαψα τόσο, που έκανα και τη μαμά να βάλει τα κλάματα, αλλά της έδωσα μια αγκαλιά μετά και της περάσαν όλα!

Γνώρισα έναν καινούριο θείο από τη Βραζιλία και ενθουσιάστηκα!!! Να φανταστείτε τον άφησα να με κάνει βόλτα με το καρότσι στην Πλάκα και ένιωσα τόση σιγουριά μαζί του που κοιμήθηκα! Καταπληκτικός θείος!

Αύριο με περιμένει ακόμα ένα εμβόλιο και θα την ακούσω για τα καλά!

Ουφ, άτιμη ζωή... ένα σου δίνει, δέκα σου παίρνει!


Μαμααά... αργούμε να φύγουμε για το εξοχικό του παππού (του έχω υποσχεθεί να τον πάω για ψάρεμα);

Πάω να συνεχίσω την ηλιοθεραπεία μου στην ταράτσα...!

Που ήμουν και που βρέθηκα!

Ήρθε λέει το καλοκαίρι;

Αγαπητοί συνάδελφοι βλόγερς (ακόμα δεν βγήκα απ' τ' αυγό και βλέπω συναδέλφους!),

παίρνω την πιπίλα μου και πάω παραλία! Αν βρω ίντερνετ στα κατσάβραχα που θα με πάνε οι γονείς μου, θα σας γράφω νέα μου.

Διαφορετικά θα αναγκαστείτε να ζήσετε 2 εβδομάδες με την αγωνία...

"την έφαγε τη φρουτόκρεμα του;" (ναι, άρχισα ΚΑΙ φρουτόκρεμα κι είμαι κατενθουσιασμένος),

"το ήπιε το γάλα του;",
"πότε θα αρχίσει να τρώει χορτόσουπες;",
"πως ήταν η πρώτη βουτιά στη θάλασσα;"!

Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα, θα τα μάθετε με την επιστροφή μου στην πόλη!

Μέχρι τότε σας φιλώ, γιατί με φωνάζει κι η μάνα μου να μαζέψω τα πράματα μου (κακή αρχή κάνουμε)!

Καλό καλοκαιράκιιιιι!!!

Κρέμα βανίλια...σλουρπ!

Σήμερα έφαγα όλη μου την κρέμα. Για την ακρίβεια, της έδωσα και κατάλαβε!

Μετά, συμπλήρωσα και με λίγο γάλα ...για να ξεδιψάσω βρε παιδάκι μου (εδώ δεν έχει φωτό... λογοκρίθηκε... σιγά να μην βγάλω τη μάνα μου στο κλαρί).

Έγινα τόσο δυνατός, που μετά πάλεψα με έναν πελώριο χρωματιστό σκαντζόχοιρο και... τον έπνιξα στο σάλιο!

Τώρα, πολλοί από σας θα πείτε "ναι καλά... τι σου είναι τελικά αυτά τα παιδιά με την φαντασία τους".

χΑ! Ευτυχώς που η μάνα μου απαθανατίζει όλα μου τα καμώματα ("κατορθώματα" θα διόρθωνα τον ίδιο μου τον εαυτό) κι έτσι έχω όλα τα πειστήρια!


Είδατε πόσο μεγάλος ήταν;

Η πρώτη μου μπύρα!

Το Σάββατο το βράδυ (καλά, μη φανταστείτε και πολύ βράδυ... γύρω στις 8 ήταν), η μαμά κι ο μπαμπάς με πήραν μαζί τους σ' ένα καλοκαιρινό μπαράκι στην παραλία, δίπλα στο κύμα!
Ήμουν αραχτός στο καρότσι μου και χάζευα τους τρελλογονείς μου που λέγαν αηδίες και χασκογελούσαν (μα με τι βλακείες γελάνε αυτοί οι μεγάλοι). Για μια στιγμή, είδα κάτι πολύ ενδιαφέρον πάνω στο τραπέζι... ένα μπουκάλι διαφορετικό από τα δικά μου και με περίεργο περιεχόμενο.

Κίτρινο γάλα;;;
Είχε και μια φέτα λεμόνι από πάνω... γάλα από λεμόνι μήπως;

Άκουσα τον μπαμπά να παραγγέλνει άλλο ένα... "μπύρα" το είπε! Άρχισα να κουνάω χέρια πόδια, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να το φτάσω, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να εξαντληθώ και να ξαναράξω στο καρότσι μου!

Έκανα νόημα στη μάνα μου να μου δώσει καμιά γουλιά, αλλά που να καταλάβει αυτή.. Μεταξύ μας τώρα, δεν πρέπει να σκαμπάζει και πολλά από σήματα μορς!

Τέλος πάντων, βαρέθηκα να κάθομαι κι εγώ ξεροσφύρι και άρχισα να γκρινιάζω μπας και πιω κι εγώ κάνα γαλατάκι να λαδώσει τ' αντεράκι μου!
Ευτυχώς τη γκρίνια για το γάλα, η μάνα μου την πιάνει αμέσως! Με τσάκωσε αγκαλιά, μου έριξε κι ένα παρεό στη μούρη και θήλασα μέχρι τελευταία σταγόνα! Είχα την εντύπωση οτι το γάλα είχε γεύση μπύρας, αλλά μετά κατάλαβα οτι η μάνα μου έπινε σόδα... τι ξενέρωτη Θε μου!

Α, να μην ξεχάσω... όσοι δεν έχετε παιδιά και θέλετε να κάθεστε στα μπαρ ήσυχα, το διπλανό σας τραπεζάκι δηλαδή να μην γεμίζει ποτέ... πάρτε μαζί σας ένα καρότσι μωρού... είναι ανθρωποδιώχτης!!!!

Όποιος ενδιαφέρεται, του νοικιάζω το δικό μου(πρώτο πράμα).

Τιμές φιλικές!

υ.γ. μην σας ξεφύγει κουβέντα στη μάνα μου.. κάηκα!

Άρχισα scuba diving!

Καλοκαιράκι σου 'ρχομαιαιαιαι!!!

Ελπίζω η μαμά να μην πάρει χαμπάρι ότι λείπουν τα γυαλιά της!

Εγώ μια φορά σας τα 'λεγα...

... η μάνα μου είναι τρελλή!

Με ετοιμάζει για Βραζιλία!

υ.γ. μου έβαλε τις ροζ σαγιονάρες της, γιατί δεν μου έκαναν οι μαύρες του μπαμπά και φοβήθηκαν να μην μπουρδουκλωθώ! Όχι για να μη νομίζετε οτι είμαι κάνας φλούφλης!

Η μανα μου είναι τρελλή!

Εδώ και μια βδομάδα, μπορεί και παραπάνω... από τότε δηλαδή που συζητάνε όλοι γι' αυτόν τον ΔΝΤ, η μάνα μου ετοιμάζει βαλίτσες (νοερά, μη νομίζετε) για Βραζιλία!

Όταν δεν ασχολείται με τις βαλίτσες, ξαπλώνεται στο χαλί με τις βραζιλιάνικες σαγιονάρες της κι ονειρεύεται οτι είναι στην παραλία του Ριο Ντε Τζανέιρο (δεν ξέρω αν έχει παραλία εκεί αλλά μικρός είμαι ακόμα, τα είπαμε αυτά, όταν θα αρχίσω διαβάζω γεωγραφία μπορεί και η Αυστραλία να έχει ενωθεί με την Αμερική έτσι που έχετε πηδήξει τον πλανήτη εσείς οι μεγάλοι! Αυτό με τις παρενθέσεις, πρέπει να είναι κληρονομικό από τη μάνα μου!)!

Κάποιος φίλος λέει, πουλάει κάτι μπανγκαλόουζ εκεί λίγο παρακάτω και θέλει να τα αγοράσει η μάνα μου που παρεμπιπτόντως, δεν έχει ούτε βρακί να πάρει αλλά τέλος πάντων!
Εγώ πάλι θα προτιμούσα να πάμε σε κάνα Παρισάκι που έχει ωραίες κρέπες ή στο Λονδίνο που φτιάχνουν ωραία χοτ ντογκ έξω από το μουσείο με κάτι μάρμαρα λέει που μας έκλεψαν κάποτε οι Άγγλοι.
Στην Ιταλία δεν θέλω να πάω γιατί αυτοί οι τύποι δεν έχουν καθόλου χιούμορ... ή μάλλον έχουν αλλά μιλάνε όλο για σεξ (σιγά να μη σκίσετε κάνα καλσόν μαστόριααα..).

Βγήκα από το θέμα όμως και το θέμα είναι η μάνα μου!

Όπως προείπα (μα που τα μαθαίνω εγώ αυτά τα δύσκολα μωρό παιδί;) η μάνα μου είναι εντελώς αλλού! Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτή ονειρεύεται ταξίδια μακρινά ως τη Τζαμάικα... ναι, κι εκεί σκέφτηκε να πάει.

Εγώ πάντως σκέφτομαι να πάω κάπου μακριά... κάπου που δεν θα έχει παιδιάτρους που σου χώνουν ματζαφλάρια στ' αυτιά και στο στόμα, σε μια χώρα που δεν έχει εμβόλια αλλά γεννιέσαι ατρόμητος!

Σήμερα έκανα το 3ο μου εμβόλιο και είμαι 7 κιλά κι 750 γραμμάρια.
Όσο για το ύψος μου... δεν θέλετε να ξέρετε... 68 πόντοι, τύφλα να χει ο Σχορτσιανίτης!!!

Βόλτα στην παραλία

Σήμερα η μαμά, με τάισε, με έβαλε στο εργαλείο μου (δανεικό από την ξαδέρφη μου), και πήγαμε βόλτα στην παραλία. Κάτσαμε σε μια καφετέρια, παραγγείλαμε τα φρέντο καπουτσίνο μας, σχολιάσαμε τα ψώνια που κατεβαίνουν εκεί κάτω για καφέ (εξαιρούνται οι παρόντες) και τα είπαμε λιγάκι!

Η μαμά έπαθε σοκ μόλις αντίκρισε τον λογαριασμό (5 ευρώ ο φρέντο; καλύτερα να είχαμε πάει για σουβλάκια!) και αποφάσισε οτι την επόμενη φορά θα πάρει καφέ στο χέρι και θα κάτσουμε σε καμιά προβλήτα. Άλλωστε δεν είμαστε πια για τέτοια έξοδα, μιας και σε λίγο καιρό η μαμά θα μείνει χωρίς δουλειά και θα τη βγάζουμε δε θα τη βγάζουμε!

Όπως καταλαβαίνετε, η μαμά, εκτός από τις διάφορες κρίσεις που πέρναγε κατά καιρούς, τώρα περνάει και την οικονομική κρίση. Ίσως να βοήθησε κι αυτός ο κύριος με τα Αυτιά που έτυχε να δει μια μέρα στην τιβί να απαριθμεί τι έχουμε να πάθουμε με τον ερχομό κάποιου ΔΝΤ στη χώρα μας και έπαθε κολούμπρα!

Τέλος πάντων, εμένα δε με αγγίζει τίποτα προς το παρόν, και το γάλα μου το έχω (ας είν' καλά το βυζί της μάνας μου) και τα ρούχα μου τα έχω (ας είν' καλά ο νονός μου και τα ξαδέρφια μου) και τις βόλτες μου τις κάνω... τι άλλο θέλω;

Μια που είπα για τον νονό μου (και θείο από τα Λονδίνα), ευκαιρία να σας πω για το δώρο που έκανε στη μαμά για τον ερχομό μου!
Στην πραγματικότητα θέλω να τον καταγγείλω για υπέρμαχο του καπιταλισμού και της καταναλωτικής κοινωνίας (τι σκατά το έχουμε το παρατσούκλι "μικρός Τρότσκι";), αφού δε νοείται να κάνει δώρο φόρμα με τέτοια αξία (βλέπεις τη φοράει και η JLo)!

Η μαμά δε, που το πιο ακριβό πράμα που έχει αγοράσει στη ζωή της είναι μια ζώνη από το Ζάρα, αρνείται να φορέσει τη φόρμα και να βγει έξω... Φοβάται μην της τη στήσουν σε καμιά γωνία και την αφήσουν με το βρακί!
Εκτός αυτού, δεν είναι και της ιδιοσυγκρασίας της (μα τι μόρφωση διαθέτω ο άτιμος, ακόμα δε βγήκα από τ' αυγό;) να φοράει τόσο ακριβά ρούχα... δεν της ταιριάζει βρε αδερφέ!

Εγώ φυσικά και τις 2 φορές που την φόρεσε, φρόντισα να της δείξω τη γνώμη μου γι΄ αυτή της την απόφαση και ξέρασα όλο το γάλα που με είχε ταΐσει λίγο πριν, πάνω της!
Γιατί αυτό θα πει επανάσταση κύριοι!!!

Τώρα πια η μαμά, την έχει βάλει στη ντουλάπα και την φυλάει σαν κόρη οφθαλμού. Όταν θα πεινάσουμε για τα καλά σ΄ αυτό το σπίτι, θα την "σκοτώσει" για ένα πιάτο φαΐ... και το καλό που της θέλω, να είναι γκουρμέ!

Σάββατο βράδυ...

Ναι, το ξέρω οτι σήμερα είναι Τετάρτη, αλλά είχα πολλά να κάνω αυτές τις μέρες και δεν πρόλαβα να σας ενημερώσω.

Σάββατο λοιπόν και ότι έχουμε γυρίσει από βόλτα στη μαγική Γλυφάδα (που ο μπαμπάς συχαίνεται αλλά καμιά φορά τον καταφέρνει η μαμά και μας πηγαίνει).

Η μαμά ανάβει τον βραστήρα για να πιουν το καθιερωμένο βραδινό τσάι με τον μπαμπά (Λονδρέζοι κι οι δυό...). Ο μπαμπάς, ανάβει το τελευταίο φως του σπιτιού που ήταν κλειστό (έχει μανία με τα φώτα... αν δεν είναι όλα αναμμένα δεν μπορεί!).
Φυσικά η πολυκατοικία μας, δεν φημίζεται για τη νεότητα της, αφού ο αρχιτέκτονας που τη σχεδίασε ήταν ο ίδιος μ' αυτόν της Ακρόπολης. Τα καλώδια είναι από την ίδια αρχαία εποχή και δεν έχουν πειραχτεί από τότε ποτέ.... ποιός πειράζει τα αρχαία άλλωστε (... μόνο ο Μητσοτάκης)!
Έτσι, μετά το "κλικ" του διακόπτη, ακούστηκε το "παφ" του πίνακα!

Το σπίτι βυθίστηκε στο σκοτάδι και οι γονείς μου έψαχναν τον μοναδικό φακό που κυκλοφορεί εδώ μέσα και που τον είχαν χάσει από το καλοκαίρι! Μα καλά, τη διακοπή ρεύματος περίμεναν για να τον ψάξουν;
Είδαν κι απόειδαν κι ο μπαμπάς πετάχτηκε στην ψιλικατζού και πήρε έναν ολοκαίνουριο φακό και ένα κερί (ξηλώθηκε)!

Τα καλά νέα ήταν ότι ο ηλεκτρολόγος μας, μένει στην διπλανή πολυκατοικία
Τα κακά νέα ήταν οτι δεν σήκωνε το τηλέφωνο του!
Ο μπαμπάς κοίταξε από το παράθυρο και είδε φως στο σαλόνι του. Νευρίασε που δεν απαντούσε το τηλέφωνο του αφού ήταν σπίτι και είπε στη μαμά "έτσι μου 'ρχεται να του πετάξω καμιά πέτρα για να βγει έξω, να έρθει να μας αλλάξει την ασφάλεια".
Η μαμά τον καθησύχασε λέγοντας του οτι αν του πετάξει πέτρα, δεν θα μας αλλάξει μόνο την ασφάλεια αλλά και τα φώτα! Είναι και νταβραντισμένος ο τύπος... δεν είναι για να κάνεις τέτοια αστεία!

Μ' αυτά και μ' αυτά, περιμέναμε 2 ώρες μέσα στο σκοτάδι .... καλά, εγώ κοιμόμουν. Έχω παρατηρήσει τελικά, οτι σε όλες τις δύσκολες, εγώ κοιμάμαι κι όταν ξυπνάω είναι όλα κομπλέ!
Αν συνεχίσω έτσι στη ζωή μου, θα την περάσω ζάχαρη!

Μετά από 2 ώρες λοιπόν, ένας θείος του μπαμπά που έτυχε να είναι στην περιοχή μας, ήρθε, σκάλισε τον πίνακα, κάτι ανέβασε, κάτι κατέβασε και είδαμε πάλι το φως!
Μετά καθόντουσαν με τον μπαμπά και τα λέγανε και δεν μας ενημέρωσαν εμένα και τη μαμά που ήμασταν στο υπνοδωμάτιο με το κερί, μέχρι που έφυγε ο θείος... ωραία!

Φυσικά αυτές τις 2 ώρες αναμονής δεν ήπιαν τσάι, αφού στο σπίτι μας είναι όλα ηλεκτρικά και πάνω που λέγανε να πάρουν ένα γκαζάκι, έσκασε αυτή η είδηση με τις εφόδους της αστυνομίας σε διάφορα σπίτια και σου λέει, μη μας μπουζουριάσουν για ένα γκαζάκι!
Ενώ αν σου βρουν βραστήρα... γιατί να σε κατηγορήσουν, οτι ζέσταινες τη βενζίνη για να ανάψει πιο εύκολα το φουρνέλο στο μπουκάλι της μπίρας;

2 μέρες μόνο

Εδώ και 2 μέρες, η μαμά είναι άρρωστη κι εγώ με τον μπαμπά, την περνάμε ζάχαρη!

Χθες βράδυ, η μαμά κοιμήθηκε στον καναπέ για να μην μας κολλήσει κι έτσι εγώ κατέλαβα ολόκληρη την δική της πλευρά στο κρεβάτι! Άπλωσα την κορμάρα μου και κοιμήθηκα 8 ολόκληρες ώρες... με νανούριζε και το ροχαλητό του μπαμπά μου!

Σήμερα το πρωί, πήγαμε μια τεράστια βόλτα στην παραλία με τον μπαμπά και κάτσαμε να πιούμε ένα καφεδάκι... εντάξει, εγώ ήπια γκαζόζα.

Η μαμά έμεινε σπίτι κι έφαγε τη σουπίτσα της, μπορεί να την βγάλουμε βόλτα το απόγευμα, αφού ισχυρίζεται (μα πως τα μιλάω τα ελληνικά;) οτι είναι ήδη καλύτερα!

Πάντως μ' αυτή της την αρρώστια, έχασε κι άλλα κιλά και έχει γίνει φωτομοντέλο τώρα!

Αν και για να λέμε και τα πράματα έξω από τα δόντια... (εντάξει δεν έχω δόντια ακόμα, μη μου το κοπανάτε) μάλλον έφταιγε η υπερβολική δόση μαγειρίτσας που έφαγε η μαμά, παρά η αρρώστια!

Που πας κυρία μου και τρως 2 πιάτα άντερα μεσημεριάτικα κι ένα πιάτο μοσχάρι με δαμάσκηνα το απόγευμα; Επόμενο ήταν να βγάλεις τα δικά σου άντερα μετά... αμ κάτι ξέρω εγώ που πίνω μόνο γάλα!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχη...

Όχι, μην ταράζεστε, όταν λέω αρχή, δεν εννοώ απ' την αρχή αρχή... εννοώ τρεις μήνες πίσω!

Πριν τρεις μήνες λοιπόν, εκεί που είχα την ησυχία μου και τη ζεστασιά μου μέσα στην κοιλιά της μανούλας (ήταν και λίγο στριμόκωλα εδώ που τα λέμε, γιατί έπεσα και στα Χριστούγεννα και πέρασα 2 μήνες αγκαλιά με κουραμπιέδες και μελομακάρονα, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα), να σου και πιάνει τ' αυτί μου έναν κύριο να κλείνει ραντεβού στη μάνα μου για να με βγάλουν έξω, να απλώσω κι εγώ το κορμάκι μου!

Με ταλαιπώρησαν λίγο μέχρι να βγω, αλλά δεν έχω και παράπονο αφού ο ξάδερφος μου είχε σφηνώσει σε μια πολύ στενή έξοδο και αναγκάστηκαν να τον τραβήξουν με βεντούζα (φυσιολογικός τοκετός σου λέει μετά) , πράγμα που έκανε το κεφάλι του να μοιάζει με μενίρ για κάνα δυο μήνες. Μόλις έμαθα τι συνέβη στον ξάδερφο, αποφάσισα να βγω από άλλη έξοδο (δεν είμαστε και τίποτα χθεσινοί), γι' αυτό είμαι και τόσο κούκλος (για να μη σας πω οτι βγήκα και χτενισμένος... κύριος)!

Η μαμά ήταν πολύ ευτυχισμένη όταν με είδε. Την είδα κι εγώ γιατί δεν είχα κλειστά τα μάτια μου όπως όλα τα νεογέννητα... είμαι εξελιγμένη έκδοση!

Όσο καιρό μείναμε στο ξενοδοχείο ή νοσοκομείο, δεν θυμάμαι καλά τι από τα δύο ήταν, δεν την ευχαριστήθηκα καθόλου τη μάνα μου. Όλο στο καλύτερο με κόβανε... πάνω που γλάρωνα στην αγκαλιά της, με τσακώνανε, με βάζανε σ' ένα πελώριο πυρέξ σαν αυτό που κάνει το παστίτσιο η γιαγιά και με πηγαίναν σε ένα δωμάτιο με άλλα 200 μωρά που κλαίγανε όλη την ώρα και μου ταράζανε την ησυχία.

Όταν ήρθαμε στο σπίτι, ήμουν αποφασισμένος να τους δείξω ποιος είναι ο αρχηγός κι έκανα γυμνάσια στη μαμά και τον μπαμπά για να μη μου πάρουν τον αέρα. Έκλαιγα όλη την ώρα, δεν κοιμόμουν τα βράδια, έκανα τάχα μου και δήθεν οτι είχα κολικούς για να με παίρνουν αγκαλιά και όταν με πήγαιναν στο μπάνιο για να με αλλάξουν, εγώ τους κατούραγα μόλις μου έβγαζαν την πάνα!

Όχι, μην τους λυπάστε, είναι ένας τρόπος για να εκπαιδεύονται οι γονείς από την αρχή!

Για ένα διάστημα, κοιμόμουν (όσο κοιμόμουν δηλαδή) στο καλαθάκι (πορτ μπεμπέ γαλλιστί.. μπορεί να είμαστε μικροί αλλά μια ξένη γλώσσα την μιλάμε) δίπλα στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά. Επειδή όμως τρώω καλά, έβαλα μερικά κιλάκια, ψήλωσα κιόλας και δεν χωρούσα πια στο καλάθι. Έτσι η μαμά αποφάσισε (μόνη της... δεν με ρώτησε καν!) να με βάζει για ύπνο στο δωμάτιο μου.

Ένα δωμάτιο γαλάζιο με λαχανί έπιπλα, χρωματιστά ζωάκια στους τοίχους και πολύχρωμες κουρτίνες. Μα είναι δυνατόν να κοιμάμαι εγώ σε ένα τόσο φλούφλικο δωμάτιο;

Έβαλα λοιπόν σε ισχύ το πανούργο σχέδιο μου. Μόλις με τάιζε η μαμά, έκανα τον ψόφιο κοριό. Κοιμόμουν δήθεν κι εκείνη με έβαζε στο δωμάτιο μου. Άφηνα 2 λεπτά με το ρολόι (φυσικά και ξέρω να διαβάζω το ρολόι...αλίμονο) να περάσουν, ίσα για να προλάβει η μαμά να πέσει στο κρεβάτι και να λαγοκοιμηθεί και τότε άρχιζα το κλάμα. Σηκωνόταν, ερχόταν τρικλίζοντας από τη νύστα στο δωμάτιο μου που είναι στην άλλη άκρη του σπιτιού (σιγά τη βίλλα!), με έπαιρνε αγκαλιά και με νανούριζε... εγώ ξανάκανα τον ψόφιο και ου το καθεξής!

Έτσι με τον ιδρώτα του προσώπου μου και το δάκρυ των ματιών μου, κατάφερα να καταλάβω την μεσαία (και μεγαλύτερη ) θέση στο διπλό τους κρεβάτι και τώρα όλοι είμαστε ευχαριστημένοι!

Τι καλύτερο από το να ξυπνάς τρομαγμένος μεσ' τη νύχτα και να βλέπεις τη μαμά και τον μπαμπά δίπλα σου;

Βέβαια άκουσα τον μπαμπά να λέει ότι μετά το Πάσχα θα βάλουν ένα κρεβατάκι δίπλα στο δικό τους για να με βγάλουν από τη μέση, αλλά δεν ξέρουν τι τους περιμένει!

Αν μιλήσετε με τον πατέρα μου (γιατί εγώ δεν μιλάω ακόμα) πείτε του να μην το κάνει, τζάμπα ο κόπος... δεν κάθομαι ούτε λεπτό σε άλλο κρεβάτι, άλλωστε το δικό τους στρώμα είναι ανατομικό και το έχω συνηθίσει!

Α να μην ξεχάσω να σας πω οτι η μαμά με απειλεί καθημερινά οτι θα με φάει, θα με σκοτώσει και άλλα τέτοια, ενώ παράλληλα μου τσιμπάει τα μπούτια, και λίγο φοβάμαι όταν μένουμε μόνοι μας. Γι' αυτό, κάθε μεσημέρι κάνω για λίγο τον νυσταγμένο και κάνει κι αυτή καμιά δουλειά να ξεχνιέται και μόλις ξυπνήσω, την πάω βόλτα στην παραλία για να είμαστε με κόσμο μέχρι να έρθει ο μπαμπάς από τη δουλειά.

Α, και κάτι άλλο... όταν πάμε βόλτα, μαθαίνω καινούριες λέξεις που μονολογεί η μαμά όταν δεν μπορεί να περάσει από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Αλήθεια, τι σημαίνει “γαμώ τα κωλοτζιπ σας ανεγκέφαλοι” ;

Έφτασαααα!!!!

Άργησα περίπου 3 μήνες να σας ενημερώσω, αλλά ποτέ δεν είναι αργά!

Είμαι εδώ λοιπόν και θα σας λέω ότι γίνεται στο σπίτι μου, κρυφά από τη μαμά... γιατί οι ανεξάρτητοι άντρες, από την κούνια φαίνονται!

Τρέμετε γονείς, γιατί εδώ μέσα θα τα λέμε έξω από τα δόντια... όταν βγάλουμε, γιατί ακόμα είμαστε ψιλοφαφούτηδες!

υ.γ. Μην σας ξεγελάει το όνομα του βλογ... η μαμά με φωνάζει μικρό Τρότσκι, αλλά για να μην καρφωθώ και με πάρει πρέφα, το άλλαξα ... Επειδή ο μπαμπάς λέει οτι όταν γκρινιάζω για φαγητό κάνω σαν μεντεσές που τρίζει, είπα να κρατήσω αυτό το παρατσούκλι!

υ.γ.2 Το βλογ είναι σε κατάσταση κατασκευής, οπότε μην με παρεξηγείτε... μικρός είμαι ακόμα, θα μάθω!