Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Γιούπιιιιι!!!

Έγινα 1 ολόκληρου έτουουους!!!

Σαν σήμερα, πριν από έναν χρόνο, η μαμά πήγε στο μαιευτήριο (έτσι το λένε το ξενοδοχείο που ήταν, γιατί είχε όλα τα κομφόρ που μας τα χρέωσαν χρυσά!) και ο παχουλός καλός κύριος που ήταν ο γιατρός της, με βοήθησε να ξεπηδήσω από την κοιλίτσα της!


Δε λέω, ήταν πολύ ωραία μέσα στην κοιλιά της μανούλας, ζεστά και έτρωγα ότι τράβαγε η ψυχούλα μου! Τώρα με έχουν λίγο στη δίαιτα αλλά σήμερα που έχω τα γενέθλια μου, δοκίμασα λίγη τούρτα σοκολάτα... δε με ενθουσίασε!

"Απίστευτο!!!" φώναξε η μαμά όταν γύρισα το κεφάλι μου αηδιασμένος, " το δικό μου το παιδί δεν τρώει σοκολάτα;"
Τώρα θα μου πείτε, μέσα στην κοιλιά, με είχε ταράξει στις μερέντες... ε, μπούχτισα κι εγώ!

Δεν σας είπα οτι φύλαγα για έκπληξη στη μαμά και στον μπαμπά τις ικανότητες μου!
3 μέρες πριν τα γενέθλια μου, περπατάω ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ και πίνω νερό επίσης ολομόναχος!!!
Το μόνο που μένει, είναι να αλλάζω και πάνα ολομόναχος, λέει η μαμά.


Σας αφήνω, τώρα... πάω να παίξω με το ολοκαίνουριο αυτοκινητάκι που μου έφερε η θεία Ελίζα! Ουουουουου... δεν κρατιέμαι!
Βρουμ βρουουουουμ....

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Χριστουγεννιάτικο ιατρικό ανακοινωθέν

Γεια σας παλικάρια!
Χρόνια πολλά και καλά!

Τα Χριστούγεννα πέρασαν κι ελπίζω να πέρασε καλά κάνας άνθρωπος, γιατί εγώ την έβγαλα κρεβατωμένος!
Για την ακρίβεια τα πρώτα μου Χριστούγεννα τα πέρασα κρεβατωμένος και για την ακρίβεια καναπεδωμένος και περιτριγυρισμένος με τα παιχνίδια μου!

Ένα καταπληκτικό τρενάκι που πηγαινοέρχεται πάνω στις ράγες του κάνει τουτ τουτ και σφυράει κι ένα άλλο τσαχπίνικο, που βάζεις μέσα κάτι μπαλάκια, πατάς έναν μοχλό και αυτά στροβιλίζονται (μα τι λέξεις χρησιμοποιώ μια σταλιά παιδί ε; είμαι τελικά διάνοια!) και πετάγονται με δύναμη έξω.
Αυτό το δεύτερο το φοβάται λίγο η μαμά μήπως της πετύχω κάνα βάζο Βοημίας (ναι, η μαμά είναι από μεγάλο τζάκι κι έχει κειμήλια) αλλά με αφήνει να παίζω ακόμα και με την βιτρίνα με τις κινέζικες πορσελάνες του 13 αι. όταν είμαι άρρωστος!

Α, ναι. Είμαι άρρωστος! Ξέχασα να σας πω την ιστορία μου.

Πήγα με τη μαμά στο ΙΚΕΑ. Είχε να πάει εκεί η μαμά πολύ καιρό κι έβλεπα την κατάθλιψη να την πλησιάζει, οπότε της πρότεινα να πάμε να μου πάρει κάνα δυο πραγματάκια που χρειαζόμουν. Εκεί την άρπαξα την κρυάδα!

Η μαμά μου πήρε έναν φανταστικό λούτρινο τάρανδο που άμα βάλει μέσα το χέρι της, μιλάει ακριβώς σαν κι αυτήν, έναν ποντικό τον Γιακουμή, κάτι πολύχρωμα ποτηράκια που ακόμα δεν χρησιμοποιώ γιατί είμαι μπόμπιρας και διάφορα άλλα.

Όταν βγήκαμε για να πάμε στο αυτοκίνητο μας, απογειωνόταν ένα αεροπλάνο από 'κει δίπλα, με φύσηξε το βοριαδάκι που σήκωσε και ...ιδού τα αποτελέσματα

Ωτίτιδα κυρίες και κύριοι!!!

Κάθε 8 ώρες, πίνω ένα λικεράκι κεράσι. Στο ενδιάμεσο άμα γκρινιάξω, σημαίνει οτι μάλλον πονάω, οπότε μου δίνουν ένα άλλο λικεράκι φράουλα αλλά μέχρι εκεί... ούτε μια ποικιλία δε μου βγάζουν για συνοδευτικό!
Και φαντάζομαι οτι το τσίπουρο το έχουν για καμιά άλλη αρρώστια.

Το καλό είναι οτι όλοι παίρνουν τηλέφωνο κάθε τρεις και λίγο για να δουν τι κάνω και με έχουν στα όπα όπα. Να φανταστείτε, η μαμά μου έδωσε το κινητό της προχθές κι εγώ έπιασα την πάρλα και της το έκανα όλο σάλια!

Να μην πολυλογώ, καταστράφηκε το τηλέφωνο και ευτυχώς έσωσε ένα μικροσκοπικό πραματάκι που είχε μέσα, κάρτα νομίζω το λένε, που είχε μερικά νούμερα μέσα αλλά μόνο μερικά...
Γι' αυτό όσοι είχατε δώσει το νούμερο σας στη μαμά μου, ξαναδώστε το γιατί σίγουρα το έχει χάσει!

Αυτά ήταν τα νέα μου.

Σας εύχομαι να έχετε μια φανταστική πρωτοχρονιά και ο χρόνος που έρχεται να είναι ο καλύτερος όλων!!!

Σας γεμίζω σάλια τα μάγουλα
(δεν έχω μάθει ακόμα την τεχνική του σταυρωτού φιλιού αλλά που θα μου πάει... το μελετάω!)

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Σσσσ... μην ξυπνήσει η μαμά ( ο μπαμπάς δεν ξυπνάει ούτε με κανόνια)

Έβαλα για ύπνο τα γερουλάκια μου και πετάχτηκα μέχρι το χωλ που έχουμε το εργαλείο, για να σας πω τα νέα μου.

Έχω αρχίσει να κάνω 5 βηματάκια χωρίς παπούτσια, 3 με παπούτσια. Ναι, και βέβαια υπάρχει διαφορά να περπατάς ξεπάπουτσος και παπουτσομένος... ειδικά αν σου έχουν πάρει υπόδημα σένιο και 1 νούμερο μεγαλύτερο για να το φοράς και τον άλλον μήνα.
Όχι, δεν μπορώ να πω οτι οι γονείς μου είναι τσίπηδες, αλλά τους έχω ξεπαραδιάσει στα παπούτσια τελευταία. Το πόδι μου μεγαλώνει με ταχύτητα φωτός... φυσικά κι εγώ ο υπόλοιπος.

Στην παιδική χαρά προχθές με περάσαν για 15 μηνών. Τόσο ψηλός είμαι... από τη μαμά πρέπει να πήρα.


Ίσως αύριο η μαμά, μου δώσει να δοκιμάσω τον πρώτο κρόκο αυγού της ζωής μου.
Της ζήτησα να είναι αυγό ορτυκιού αλλά με κοίταξε με στραβό μάτι. Μάλλον δεν είναι εποχή που γεννάνε τα ορτύκια.


Τρώω ρυζόγαλο, γιαουρτάκι, φασολάκια φρέσκα, μοσχαράκι με λαχανικά, κοτόπουλο, αλλά το αγαπημένο μου φαγητό είναι το κοντοσούβλι που μου έδωσε να δοκιμάσω προχθές ο μπαμπάς.

Α, να μην ξεχάσω οτι και το παστίτσιο της γιαγιάς καλό είναι αλλά λίγο ανάλατο! Επίσης, είμαι τόσο λιχούδης που δεν τολμάει να φάει κανείς μπροστά μου. Ακριβώς σαν τη μαμά, που ο μπαμπάς τη ρωτάει αν πεινάει, αυτή λέει όχι και στο τέλος τρώει το μισό φαΐ του καημένου του μπαμπά.

Σσσσ.... σα να άκουσα τη μαμά να γυρνάει πλευρό, πάω να της βάλω την πιπίλα μου να ξανακοιμηθεί!

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Ξανά στα μέρη τα παλιά!

Δεν ξέρω αν το πήρατε πρέφα, αλλά έλειπα 2 βδομάδες!

Πήγα στην εξωτική Εύβοια με τη μάνα μου και τον πατέρα μου.
Αυτοί οι δυο, βλαστημάνε κάθε φορά την ώρα και τη στιγμή που πάνε εκεί, γιατί όλες οι παραλίες κοντά στο σπίτι μας είναι σαν την Λίμνη του Κόμο... ξέρετε, εκεί που έχει σπίτι αυτός ο Κλούνι που όλες ξετρελαίνεστε μόλις τον βλέπετε, εκτός από τη μαμά μου που έχει τον μπαμπά κορόνα στο κεφάλι της!

Ωραία η λίμνη του Κόμο αλλά βρώμικη, με κάτι φικάρες ΝΑ με το συμπάθιο.. κάτι ανάλογο με την παραλία κάτω από το σπίτι μας!

Εγώ πάλι πέρασα φανταστικά, αφού κάθε πρωί έκανα μπάνιο στη θάλασσα (μετά από καμιά ώρα δρόμο, αλλά δε με χάλαγε αφού έπαιρνα τον υπνάκο μου στ' αμάξι) με την κουλούρα μου την κίτρινη, το μεσημεράκι έκανα ντους με το λάστιχο στην αυλή και το απόγευμα βουτούσα στην πισίνα μου παρέα με τα ψαράκια και τις βαρκούλες μου!
Όοοοχι, δεν ήταν η πισίνα που βούταγε η μάνα μου πρόπερσι, ήταν μια πικρή ατομική, μόνο για την αφεντιά μου.

Βέβαια η μάνα μου έκανε μια βουτιά κι εκεί, αλλά την τράβηξα από το μαλλί και την έβγαλα έξω! Ο καθένας στη θέση του κυρία μου, όχι επειδή είμαστε μικροί να μας πάρετε τον αέρα!


Επίσης, με μεγάλη χαρά, είδα πως ένα φιλαράκι έμαθε να γράφει και άνοιξε δικό του βλογ... και όχι μόνο, έχω πληροφορίες οτι είναι ο νέος Ντιέγκο του υποκόσμου!
Μια ματιά εδώ θα σας πείσει! Έχουμε γεμίσει μαφιόζους τελικά βρε παιδάκι μου!

Σας φιλώ σταυρωτά ... και πάω να εγκλιματιστώ στην Αθήνα γιατί σε 1 βδομάδα η μαμά πιάνει δουλειά και ποιός μας πιάνει εμάς μετά;

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Καταραμένη φτώχεια

Γυρίσαμε στην Αθήνα!

Κάνουμε ένα διάλειμμα διακοπών, μέχρι να ξαναμαζέψει λεφτά ο μπαμπάς (που είναι ο μόνος που δουλεύει σ' αυτό το σπίτι) να μας ξαναπάει!

Τώρα θα ψηθούμε στην πόλη για ένα μήνα ακόμα και μετά πάμε για άλλα!


Πέρασα πολύ ωραία! Έκανα 8 ολόκληρα μπάνια (θαλασσινά!), έκανα γυμνισμό, έκανα ντους στην αυλή με το λάστιχο, άραξα την αρίδα μου στην αιώρα του μπαμπά, έκανα κατάληψη στο διπλό κρεβάτι για να είμαι πιο άνετος, πετάχτηκα στις Σπέτσες (πήρα και τα γερόντια μου μαζί για να ξεσκάσουν λίγο) και φυσικά έχω αρχίσει να τρώω κανονικά!
Εντάξει, μη φανταστείτε οτι τρώω και μουσακά, αλλά δε μου λείπει τίποτα και η μανούλα μου, μου τα λιώνει κιόλας για να μην κουράζομαι!

Πρέπει να έχουν αρχίσει να βγαίνουν τα δόντια μου και χτυπάω κάτι κρίσεις άλλο πράμα! Προχτές έκλαψα τόσο, που έκανα και τη μαμά να βάλει τα κλάματα, αλλά της έδωσα μια αγκαλιά μετά και της περάσαν όλα!

Γνώρισα έναν καινούριο θείο από τη Βραζιλία και ενθουσιάστηκα!!! Να φανταστείτε τον άφησα να με κάνει βόλτα με το καρότσι στην Πλάκα και ένιωσα τόση σιγουριά μαζί του που κοιμήθηκα! Καταπληκτικός θείος!

Αύριο με περιμένει ακόμα ένα εμβόλιο και θα την ακούσω για τα καλά!

Ουφ, άτιμη ζωή... ένα σου δίνει, δέκα σου παίρνει!


Μαμααά... αργούμε να φύγουμε για το εξοχικό του παππού (του έχω υποσχεθεί να τον πάω για ψάρεμα);



Πάω να συνεχίσω την ηλιοθεραπεία μου στην ταράτσα...!
Που ήμουν και που βρέθηκα!